مقایسه فشارخون اندام فوقانی و تحتانی حین بی حسی نخاعی

مقدمه: در هنگام بیهوشی نخاعی، فشارخون اغلب با روش غیرمستقیم که در آن کاف روی بازو باد می شود، اندازه گیری می شود. گاهی انجام این تکنیک روی بازو غیر ممکن می باشد و می بایست میزان فشارخون از اندام های تحتانی بدست می آید. در هنگام بیهوشی نخاعی، ارتباط بین مقادیر فشارخون، از اندام های فوقانی و تحتانی نامشخص می باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی تفاوت بین فشارخون سیستولی اندام های فوقانی و تحتانی در بیماران کاندید جراحی ناحیه تحتانی شکم تحت بیهوشی نخاعی طراحی شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 62 مرد کاندید جراحی ناحیه تحتانی شکم انتخاب شدند. ابتدا کاف فشارسنج به ترتیب روی بازوان راست و چپ و پاهای راست و چپ بسته شد. فشارخون سیستولی قبل از بیهوشی نخاعی و نیز در زمانهای 10 و 25 دقیقه بعد از شروع بیهوشی نخاعی توسط فشارسنج جیوه ای و با لمس نبض توسط انگشت اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون زوجها و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج: فشارخون سیستولیک حاصله از پاها، قبل و 10 دقیقه بعد از بیهوشی نخاعی به طور قابل ملاحظه ای از فشار بازوها بالاتر بود (p<0.001). فشارخون سیستولیک در پاها در زمان 25 دقیقه بعد از بیهوشی نخاعی، بیشتر از فشارخون سیستولیک در بازوها در کاهش نشان می داد. بین فشارخون سیستولیک دستها و پاهای سمت راست و چپ، در همه زمانها اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: فشارخونی که از اندام تحتانی اندازه گیری می شود، نسبت به فشارخون اندام فوقانی بالاتر است. درمواردی که نتوان از اندام فوقانی جهت ارزیابی فشارخون استفاده نمود، می توان فشارخون را از اندام تحتانی بدست آورد. توصیه می شود قبل از انجام بیهوشی، یکبار فشارخون از اندام فوقانی و سپس از اندام تحتانی جهت ارزیابی اختلاف این دو محل اندازه گیری شود.